De volle maan van februari wordt soms ook Sneeuwmaan genoemd (zoals de maan van november) afhankelijk van de streek en het Pagan geloof. In onze streken komt de naam van de Kelten.

Spiritueel staat ze voor: voobereiding, planning, geduld, nadenken over wat je gaat zaaien om later te oogsten en het prille begin van nieuwe energie. Rituelen rond heling en hernieuwde vitaliteit passen bij deze maan. Ook een maan voor gezonde voornemens.

We kunnen natuurlijk ook niet voorbijgaan aan de Christelijke betekenis. In februari start steeds 'vastenavond' en een tijd van bezinning. Na de feesten van carnaval (die duren van zondag tot dinsdagavond) start op aswoensdag de vastentijd.
De wortels van het vasten gaan uiteraard verder dan het christelijke geloof en steunen op heidense gebruiken. In februari werd in de oudheid nog een laatste deftig eetfestijn gehouden vooraleer men overstapte op een verplicht minimaal dieet. De voorraden waren geslonken, er heerste schaarste, jacht kostte meer energie dan opbrengst en alles wat kon bederven moest opgegeten worden. Men kon er dan ook meteen maar beter een feest van maken.
Het woord carnaval is afgeleid van het Latijn en kan twee betekenissen hebben; afscheid van het vlees of regeren van het vlees.

De oude Romeinen zouden de Romeinen niet zijn als zij er weer geen extra "sappig" feest van maakten. Zij vierden half februari Lupercalia. Een viering die in het teken stond van vruchtbaarheid, gezondheid, reiniging en het afwenden van slechte geesten.
Priesters en nobelen deden aan rituele slachtingen (waarschijnlijk vooral geiten), de mannen hulden zich dan halfnaakt in de bloederige huiden en met de zweep in de hand liepen ze door de straten en geselden iedereen die ze op hun weg tegenkwamen. Een lustig SM-feestje ging de Romeinen wel af, en er was geen tekort aan masochistisch schoon want gewillig gooiden jonge vrouwen zich op het pad van de geselaars biddend om vruchtbaarheid.
Na het begin van de jaartelling begon het feest te verwateren en namen steeds minder nobelen eraan deel. Het werd een feest voor "het gepeupel" en rond het einde van de 5de eeuw werd het uiteindelijk verboden door de Paus.