De naam voor de maan van september is onder Amerikaanse invloed ook in onze streken alom bekend als Harvest Moon. Oogstmaan is daarvan de letterlijke vertaling. Ze staat ook bekend als Fruitmaan, Zingende Maan, Gerstmaan en zelf voeg ik Herfstmaan toe aan het lijstje.

Spiritueel gezien is een volledige levenscyclus afgerond. Het is een tijd van evenwicht. Een goede periode om inzicht in jezelf te verwerven, beslommeringen in het juiste perspectief te zien, en een tijd van zuivering waarbij het belangrijke wordt behouden en het overbodige weggegooid. Want nu de cyclus is voltooid, is de basis reeds gelegd voor de volgende ronde, en dat kan maar beter een gezonde zijn. Tenslotte is het ook het juiste moment om dankbaar te zijn voor wat je hebt gekregen, zelfs al ging dit gepaard met een lach en een traan.

Het was en is nog steeds hard werken geblazen in deze periode voor de landbouwer. Het verhaal doet nog steeds de ronde dat voor er kunstmatig licht werd gebruikt op de velden, de boeren konden doorwerken dankzij het licht van de maan. En wanneer een geslaagde oogst binnen was, mocht er wel eens gevierd worden. Tegenwoordig vinden bij ons verschillende oogstfeesten plaats in september. In hoeverre er in de oudheid in onze streken aan de maand september festiviteiten verbonden waren, daarover is weinig bronmateriaal te vinden. In deze Germaanse streken is er slechts een vermoeden dat er een feest bestond “Harbista” genaamd waarbij de oogst werd gevierd.  Het was pas in de vroege middeleeuwen dat er hier sprake was van herfstfeesten nadat men had geleerd druiven te telen en fruitgaarden aan te leggen.

De Oude Grieken vierden wel hun herfstfeest nadat ze dankbaar druiven en andere vruchten hadden geplukt. De feesten stonden in het teken van de god Dionysos, en dan mocht de wijn rijkelijk vloeien. De oude Romeinen namen dit feest over als de Bacchanalia ter ere van de god Bacchus. Eigenlijk was dit in het begin een feest met een geheim karakter waarop alleen vrouwen toegelaten waren. Ja, ja, de allereerste Romeinen kenden reeds “Ladies Night”. Echter na een tijdje werden ook mannen toegelaten en werd het feest verschillende keren per maand georganiseerd. Uiteindelijk liep het zo uit de hand dat de Bacchanalia reeds verboden werden een tweetal eeuwen voor het begin van onze jaartelling. Het is dankzij de Romeinen dat het Griekse woord orgie de seksuele betekenis kreeg zoals we ze nu kennen. Voor de Oude Grieken werd de extase (de orgie) op de wijnfeesten verkregen door zang, dans en waarschijnlijk ook door het glaasje wijn.

De Pagans van nu vieren in september tijdens de herfstequinox “Mabon”. De naam komt van een mythische god uit oude Keltische overleveringen. Maar er is geen bewijs dat de Oude Kelten deze god vierden. Het is een figuur uit fantastische Keltische verhalen en alzo sloop de naam voor deze feestdag in de hedendaagse Pagan kalender als één van de 4 kleinere sabbats. Belangrijker is dat Pagans en Wiccans op de herfstequinox uiting geven aan hun dankbaarheid voor de vruchten van de aarde en algemener, het leven. En voor wie de zegening vraagt van zowel de Godin als de God is Mabon de juiste dag, de dag van balans tussen dag en nacht, het vrouwelijk en mannelijk element.